تاثیر آموزش مبتنی بر مدل «مراحل تغییر» بر ارتقای فعالیت بدنی و افزایش توان فیزیکی

  اهداف: ارتقای فعالیت­‌های جسمانی یکی از موثرترین استراتژی­‌ها برای کاهش خطر بعضی از بیماری­‌های غیرواگیر و مزمن است . روش­‌های متعددی به­‌مظور سنجش عوامل موثر بر فعالیت جسمانی ساخت و اعتباریابی شده است. کاربردی‌ترین مدل در این خصوص مدل مرحله‌ای تغییر رفتار (TTM) است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر برنامه آموزشی فعالیت­‌های جسمانی در ارتقای فعالیت بدنی و افزایش توان فیزیکی با استفاده از TTM انجام شد.   روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مداخله‌­ای نیمه‌­تجربی است که در سال 1388 روی کارکنان یکی از مراکز دولتی انجام شد. 60 مرد 20 تا 57 ساله به روش نمونه­‌گیری تصادفی ساده انتخاب و بررسی شدند. کارکنان به دو گروه تجربی و شاهد (30 نفره) تقسیم شدند و قبل و 3 ماه پس از انجام برنامه آموزشی پرسش­‌نامه­‌ها را تکمیل نمودند . توان فیزیکی کارکنان با استفاده از دوچرخه ارگولاین اندازه‌­گیری و سپس آموزش فعالیت­‌های ورزشی و افزایش توان فیزیکی در گروه تجربی اجراشد. داده‌ها با SPSS 13 تحلیل شد.   یافته‌­ها: افراد گروه تجربی در مرحله تغییر پس از مداخله از پیشرفت معنی‌­داری برخوردار شدند (0.001=p ). میانگین نمره توان فیزیکی افراد در گروه تجربی پس از اتمام دوره آموزشی افزایش معنی‌­دار نشان­ داد (0.016= p ). خودکارآمدی، توازن و تعادل و همچنین فرآیند فعالیت­‌های ورزشی افراد در گروه تجربی پس از آموزش افزایش یافت (0.001> p ).   نتیجه­­‌گیری: برنامه آموزشی مبتنی بر TTM در بهبود توان فیزیکی و فعالیت جسمانی کارکنان مراکز دولتی موثر است.